وَ فِيهِمْ أَبُو بَكْرٍ وَ عُمَرُ وَ عُثْمَانُ وَ طَلْحَةُ وَ الزُّبَيْرُوَ سَعْدٌ وَ عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ عَوْفٍ وَ أَبُو عُبَيْدَةَ وَ سَالِمٌ- وَ مُعَاذُ بْنُ جَبَلٍ وَ رَهْطٌ مِنَ الْأَنْصَارِ ثُمَّ قَالَ إِنِّي أُشْهِدُ اللَّهَ عَلَيْكُمْ ثُمَّ أَقْبَلَ عَلِيٌّ عليه السلام عَلَى الْقَوْمِ فَقَالَ سُبْحَانَ اللَّهِ مِمَّا أُشْرِبَتْ قُلُوبُ هَذِهِ الْأُمَّةِ [مِنْ بَلِيَّتِهِمَا وَ فِتْنَتِهِمَا] [مِنْ عِجْلِهَا وَ سَامِرِيِّهَا] إِنَّهُمْ أَقَرُّوا وَ ادَّعَوْا أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلي الله عليه و آله [لَمْ يَسْتَخْلِفْ أَحَداً وَ أَنَّهُ أُمِرَ بِالشُّورَى وَ قَالَ مَنْ قَالَ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلي الله عليه و آله لَمْ يَسْتَخْلِفْ أَحَداً وَ إِنَّ نَبِيَّ اللَّهِ]
قَالَ إِنَّ اللَّهَ لَمْ يَكُنْ لِيَجْمَعَ لَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ بَيْنَ النُّبُوَّةِ وَ الْخِلَافَةِ وَ قَدْ قَالَ لِأُولَئِكَ الثَّمَانِينَ رَجُلًا [سَلِّمُوا عَلَى عَلِيٍّ بِإِمْرَةِ الْمُؤْمِنِينَ] وَ أَشْهَدَهُمْ عَلَى مَا أَشْهَدَهُمْ عَلَيْهِ [وَ الْعَجَبُ أَنَّهُمْ أَقَرُّوا ثُمَّ ادَّعَوْا] أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلي الله عليه و آله لَمْ يَسْتَخْلِفْ أَحَداً وَ أَنَّهُمْ أُمِرُوا بِالشُّورَى ثُمَّ أَقَرُّوا أَنَّهُمْ لَمْ يُشَاوِرُوا فِي أَبِي بَكْرٍ [وَ أَنَّ بَيْعَتَهُ كَانَتْ فَلْتَةً وَ أَيُّ ذَنْبٍ أَعْظَمُ مِنَ الْفَلْتَةِ] ثُمَّ اسْتَخْلَفَ أَبُو بَكْرٍ عُمَرَ وَ لَمْ يَقْتَدِ بِرَسُولِ اللَّهِ صلي الله عليه و آله [فَيَدَعَهُمْ بِغَيْرِ اسْتِخْلَافٍ] فَقِيلَ لَهُ فِي ذَلِكَ فَقَالَ أَدَعُ أُمَّةَ مُحَمَّدٍ كَالنَّعْلِ الْخَلَقِ أَدَعُهُمْ بِغَيْرِ أَحَدٍ أَسْتَخْلِفُ عَلَيْهِمْ طَعْناً مِنْهُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صلي الله عليه و آله وَ رَغْبَةً عَنْ رَأْيِهِ ثُمَّ صَنَعَ عُمَرُ شَيْئاً ثَالِثاً لَمْ يَدَعْهُمْ عَلَى مَا ادَّعَى أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلي الله عليه و آله لَمْ يَسْتَخْلِفْ [وَ لَا اسْتَخْلَفَ] كَمَا اسْتَخْلَفَ أَبُو بَكْرٍ وَ جَاءَ بِشَيْءٍ ثَالِثٍ وَ جَعَلَهَا شُورَى بَيْنَ سِتَّةِ نَفَرٍ وَ أَخْرَجَ مِنْهَا جَمِيعَ الْعَرَبِ ثُمَّ حَظِيَ بِذَلِكَ عِنْدَ الْعَامَّةِ فَجَعَلَهُمْ مَعَ مَا أُشْرِبَتْ قُلُوبُهُمْ مِنَ الْفِتْنَةِ وَ الضَّلَالَةِ أَقْرَانِي ثُمَّ بَايَعَ ابْنُ عَوْفٍ عُثْمَانَ [فَبَايَعُوهُ] وَ قَدْ سَمِعُوا مِنْ رَسُولِ اللَّهِ صلي الله عليه و آله فِي عُثْمَانَ مَا قَدْ سَمِعُوا مِنْ لَعْنِهِ إِيَّاهُ فِي غَيْرِ مَوْطِنٍ.
از همه اينها مهم تر اينكه پيامبر صلى اللَّه عليه و آله هشتاد نفر كه چهل نفر از عرب و چهل نفر از عجم بودند جمع كرد و اين دو نفر هم در بين آنان بودند و آن عده بعنوان امير المؤمنين بر من سلام كردند. سپس فرمود: من شما را شاهد مىگيرم كه على برادر من و وزيرم و وارث من و خليفهام در امتم و وصى من در خاندانم و صاحب اختيار هر مؤمنى بعد از من است. به او گوش فرا دهيد و او را اطاعت كنيد. در ميان آن عده، ابو بكر و عمر و عثمان و طلحه و زبير و سعد بن ابى وقاص و عبد الرحمن بن عوف و ابو عبيدة و سالم و معاذ بن جبل و عدهاى از انصار بودند. سپس فرمود: من خدا را بر شما شاهد مىگيرم.سپس على عليه السلام رو به مردم كرد و فرمود:
سبحان اللَّه از ابتلا به اين دو نفر و فتنه ايشان يعنى گوساله و سامريشان كه در قلوب اين امت جا گرفته است! از يك طرف اينان اقرار كرده و ادعا نمودند كه پيامبر صلى اللَّه عليه و آله احدى را خليفه قرار نداده و دستور شورى داده، و عدهاى از آنان گفتند: پيامبر صلى اللَّه عليه و آله احدى را خليفه قرار نداده بلكه آن حضرت فرموده است:خداوند براى ما اهل بيت بين نبوت و خلافت جمع نمىكند، در حالى كه به همين هشتاد نفر فرمود: به على بعنوان امير المؤمنين سلام كنيد، و آنان را به مطالبى كه فرمود شاهد گرفت.
تعجب اين است كه آنان اقرار كرده و بعد ادعا كردند كه پيامبر صلى اللَّه عليه و آله احدى را خليفه قرار نداده و آنان به شورى دستور داده شدهاند. سپس اقرار كردند كه در باره ابو بكر مشورت نكردهاند و بيعت او كار ناگهانى و حساب نشده بود! چه گناهى بالاتر از كار ناگهانى و حساب نشده است! بعد ابو بكر عمر را جانشين خود نمود و در اينجا به پيامبر صلى اللَّه عليه و آله اقتدا نكرد كه مردم را بدون جانشين بگذارد وقتى در اين باره به او گفته شد، جواب داد:
امت محمد را مثل كفش كهنه رها كنم بدون آنكه احدى را بر آنان خليفه قرار دهم آنها را رها كنم كه با اين سخن به پيامبر صلى اللَّه عليه و آله طعنه مىزد و از نظر آن حضرت اعراض مىنمود.سپس عمر كار سومى كرد. نه طبق ادعاى خود كه پيامبر خليفهاى تعيين نكرده مردم را رها كرد، و نه مانند ابو بكر خليفه تعيين كرد. بلكه راه سومى آورد و خلافت را بين شش نفر شورى قرار داد و همه عرب را از آن خارج كرد. با اين كار خود را نزد عموم مردم، محبوبتر كرد و آن پنج نفر را با فتنه و ضلالتى كه در قلبشان جاى داشت همتاى من قرار داد.سپس ابن عوف با عثمان بيعت كرد و بقيه هم با او بيعت كردند در حالى كه از پيامبر صلى اللَّه عليه و آله شنيده بودند كه در چند مورد عثمان را لعن كرده بود.
