قالَ رَسُولُ اللّهِ (صلی الله علیه و آله و سلم) :

«لَقَدْ أَسْری بِی رَبِّی عَزَّوَجَلَّ أَوْحی إِلَیَّ مِنْ وَراءِ الْحِجابِ ما أَوْحی وَ کَلَّمَنِی فَکانَ مِمّا کَلَّمَنِی بِهِ أَنْ قالَ: یا مُحَمَّدُ عَلِیٌّ الاَْوَّلُ وَ عَلِیٌّ الاْخِرُ، وَ الظّاهِرُ وَ الْباطِنُ وَ هُوَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ.

قالَ رَسُولُ اللّهِ (صلی الله علیه و آله و سلم) :

«لَیْلَهَ أُسْرِیَ بِی إِلَی السَّماءِ وَ صِرْتُ کَقابَ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنی أَوْحَی اللّهُ عَزَّوَجَلَّ إِلَیَّ: یا مُحَمَّدُ مَنْ أَحَبُّ خَلْقِی إِلَیْکَ؟ قُلْتُ: یا رَبِّ أَنْتَ أَعْلَمُ. فَقالَ عَزَّوَجَلَّ : أَنَا أَعْلَمُ وَ لکِنْ أُرِیدُ أَنْ أَسْمَعَهُ مِنْ فِیکَ، فَقُلْتُ: ابْنُ عَمِّی عَلِیُّ بْنُ أَبِیطالِبٍ (علیهما السلام) فَأَوحَی اللّهُ عَزَّوَجَلَّ إِلَیَّ: أَنِ الْتَفِتْ فَالْتَفَتُّ فَإِذا بِعَلِیٍّ (علیه السلام) واقَفٌ مَعِی وَ قَدْ خُرِقَتْ حُجُبُ السَّماواتِ وَ عَلِیٌّ (علیه السلام) واقِفٌ رافِعٌ رَأْسَهُ یَسْمَعُ ما یَقُولُ فَخَرَرْتُ لِلّهِ تَعالی ساجِدآ.»

عَنْ ابْنِ عَبّاس قالَ: جاءَ رَجُلٌ إِلَی النَّبِیِّ (صلی الله علیه و آله و سلم) فَقالَ: هَلْ یَنْفَعُنِی حُبُّ عَلِیِّ بْنِ أَبِیطالِبٍ (علیهما السلام)؟

فَقالَ (صلی الله علیه و آله و سلم) : «حَثّی أَسْأَلَ جَبْرَئِیلَ فَسَأَلَهُ فَقالَ: حَتّی أَسْأَلَ إِسْرافِیلَ فَارْتَفَعَ جَبْرَئِیلَ فَسَأَلَهُ فَقالَ: أُناجِی رَبَّ الْعِزَّهِ فَأَوْحَی اللّهُ إِلی إِسْرافِیلَ: قُلْ لِجَبْرَئِیلَ: یَقْرَأ عَلی مُحَمَّدٍ السَّلامُ وَ یَقُولُ لَهُ: أَنْتَ مِنِّی حَیْثُ شِئْتُ أَنَا وَ عَلِیٌّ مِنْکَ حَیْثُ أَنْتَ مِنِّی وَ مُحِبُّوا عَلِیٍّ مِنْهُ حَیْثُ عَلِیٌّ مِنْکَ.»

قالَ رَسُولُ اللّهِ (صلیالله علیه و آله و سلم) :

«لَمّا عُرِجَ بِی إِلَی السَّماءِ وَدَّعَنِی جَبْرَئِیلُ فَقُلْتُ: حَبِیبِی جَبْرَئِیلُ أَفِی مِثْلِ هذَا الْمَقامِ تُفارِقُنِی؟ فَقالَ: یا مُحَمَّدُ إِنِّی لا أَجُوزُ هذَا الْمَوْضِعَ فَتَحْتَرِقَ أَجْنِحَتِی ثُمَّ زُجَّ بِی فِی النُّورِ ما شاءَ اللّهُ فَأَوْحَی اللّهُ إِلَیَّ: یا مُحَمَّدُ! إِنِّی اِطَّلَعْتُ إِلَی الاَْرْضِ اطِّلاعَهً فَاخْتَرْتُکَ مِنْها وَ جَعَلْتُکَ نَبِیّآ ثُمَّ اطَّلَعْتُ ثانِیآ فَاخْتَرْتُ مِنْها عَلِیّآ فَجَعَلْتُهُ وَصِیَّکَ وَ وارِثَ عِلْمَکَ وَ الاِْمامَ

وَ رَوَی ابْنُ عَبّاسٍ مِنَ الْحَدِیثِ الْقُدْسِیّ عَنِ الرَّبِّ الْعَلِیِّ أَنَّهُ یَقُولُ :

«لَوْلا عَلِیٌّ (علیه السلام) ما خَلَقْتُ جَنَّتِی.»

عَنْ رَسُولِ اللّهِ (صلی الله علیه و آله و سلم) ، عَنْ جَبْرَئِیلَ، عَنْ مِیکائِیلَ، عَنْ إِسْرافِیلَ، عَنِ اللّهِ تَعالی أَنَّهُ قالَ:

أَنَا اللّهُ لا إِلهَ إِلّا أَنَا خَلَقْتُ الْخَلْقَ بِقُدْرَتِی وَاخْتَرْتُ مِنْهُمْ أَنْبِیاءَ وَاصْطَفَیْتُ مِنَ الْکل مُحَمَّدآ وَ جَعَلْتُهُ حَبِیبآ وَ صَفِیّآ وَ رَضِیّآ وَ بَعَثْتُهُ إِلی خَلْقِی وَاصْطَفَیْتُ لَهُ عَلِیّآ وَ أَیَّدْتُهُ بِهِ وَ جَعَلْتُهُ أَمِینِی وَ أَمِیرِی وَ خَلِیفَتِی عَلی خَلْقِی وَ وَلِیِّی عَلی عِبادِی یُبَیِّنُ

قالَ رَسُولُ اللّهِ (صلی الله علیه و آله و سلم) :

«لَمّا أُسْرِیَ بِی إِلَی السَّماءِ کُنْتُ مِنْ رَبِّی کَقابِ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنی فَأَوْحی إِلَیَّ رَبِّی ما أَوْحی ثُمَّ قالَ: یا مُحَمَّدُ، اِقْرَأْ عَلی عَلِیِّ بْنِ أَبِیطالِبٍ أَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ السَّلامَ، فَما سَمَّیْتُ بِهذا أَحَدآ قَبْلَهُ وَ لا أُسَمِّی بِهِ أَحَدآ بَعْدَهُ.»

عَنْ رَسُولِ اللّهِ (صلی الله علیه و آله و سلم)

قالَ: «هَبطَ عَلَیَّ جَبْرَئِیلُ فَقالَ: یامُحَمَّدُ إِنَّ اللّهَ تَعالی یَقُولُ: لَوْ لَمْ أَخْلُقْ عَلِیّآ (علیه السلام) ما کانَ لِفاطِمَهَ (علیهاالسلام) کُفْوٌ مِنْ وُلْدِ آدَمَ وَ مِنْ ذُرِّیَّتِهِ.»

عَنْ ابْنِ عبّاسٍ قالَ: قالَ رَسُولُ اللّهِ (صلی الله علیه و آله و سلم) :

«قالَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ: لَو اجْتَمَعَ النّاسُ کُلُّهُمْ عَلی وَلایَهِ عَلِیٍّ (علیه السلام) ما خَلَقْتُ النّارَ.»

عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِیهِ عَنْ آبائِهِ : قالَ :

«نَزَلَ جَبْرَئِیلُ عَلی رَسُولِ اللّهِ (صلی الله علیه و آله و سلم) فَقالَ: یا مُحَمَّدُ السَّلامُ یُقْرِءُکَ السَّلامَ وَ یَقُولُ: «إِنِّی خَلَقْتُ السَّمواتِ السَّبْعَ وَ ما فِیهِنَّ وَ الاَْرَضِینَ السَّبْعَ وَ مَنْ عَلَیْهِنَّ وَ ما خَلَقْتُ مَوْضِعآ أَعْظَمَ مِنَ الرُّکْنِ وَ الْمَقامِ وَ لَوْ أَنَّ عَبْدآ دَعانِی هُناکَ مُنْذُ خَلَقْتُ السَّمواتِ وَ الاَْرَضِینَ ثُمَّ لَقِیَنِی جاحِدآ لِوَلایَهِ عَلِیٍّ (علیه السلام) لاََکْبَبْتُهُ فِی سَقَرٍ.»

قالَ رَسُولُ اللّهِ (صلی الله علیه و آله و سلم) :

«لَیْلَهً أُسْرِیَ بِی إِلَی السَّماءِ کَلَّمَنِی رَبِّی جَلَّ جَلالُه فَقالَ: یامُحَمَّدُ، قُلْتُ: لَبَّیْکَ رَبِّ وَ سَعْدَیْکَ، قالَ: إِنَّ عَلِیّآ (علیه السلام) حُجَّتِی بَعْدَکَ عَلی خَلْقِی وَ إِمامُ أَهْلِ طاعَتِی مَنْ أَطاعَهُ أَطاعَنِی وَ مَنْ عَصاهُ عَصانِی فَانْصِپْهُ عَلَمآ لاُِمَّتِکَ یَهْتَدُونَ بِهِ بَعْدَکَ.»

امروز بیش از همیشه به دوستان و نزدیکانم کمک می کنم

چون، امیرالمؤمنین (علیه السلام)فرمودند: به یکدیگر نیکی کنید که خدای دوستی بین شما را پایدار سازد... و نیکی کردن در روز غدیر موجب افزایش مال و عمر می‌شود.

امروز به دوستانم هدیه میدهم و به کوچکترها عیدی

چون،امیر المؤمنین(علیه السلام) فرمودند: وقتى که به همدیگر رسیدید همراه سلام، مصافحه کنید، و در این روز به یکدیگر هدیه بدهید، این سخنان را هر که بود و شنید، به آن که نبود برساند، توانگر به سراغ مستمند برود، و قدرتمند به یارى ضعیف، پیامبر مرا به این چیزها امر کرده است

امروز را به همه تبریک می گویم ،خدا را شکر می کنم که من را از محبین اهل بیت قرار داد

چون، امام رضا (علیه السلام) فرمودند: روز غدیر، روز تهنیت گفتن است. به یکدیگر باید تهنیت گفت. پس اگر مؤمنی برادر دینی خویش را ملاقات کرد بگوید :"حمد وسپاس خدای را که ما را از کسانی قرار داد که به ولایت امیرالمؤمنین و امامان علیهم السلام چنگ زده‌اند."الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایه امیرالمومنین والائمه المعصومین علیهم السلام

دعاى عالیه المضامین بعد از زیارت ائمّه علیهم السلام
دعای عالیه المضامین مستحبّ است بعد از زیارت هر یک از ائمه (علیهم السلام) و به ویژه امیرالمومنین علی (علیه السلام) خوانده شود. این دعا را سید بن طاوس در مصباح الزائر بعد از زیارت جامعه مذکوره نقل فرموده و آن دعاى شریف این است:

« دعای روز عید غدیر »

بسم الله الرحمن الرحیم

اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ بِحَقِّ
خدایا از تو درخواست کنم به حق

مُحَمَّدٍ نَبِیِّکَ وَعَلِىٍّ وَلِیِّکَ وَالشَّاْنِ وَالْقَدْرِ الَّذى خَصَصْتَهُما بِهِ دُونَ
محمد پیامبرت و به حق على ولى تو و بدان منزلت و مرتبه اى که بدان وسیله آن دو را از سایر مخلوق خود اختصاص دادى که

برای روز مباهله دعایی از حضرت صادق علیه السلام به یادگار رسیده‌است که شایسته است هر مومنی در این روز بزرگ آن را بخواند.:

اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ مِنْ بَهاَّئِکَ بِاَبْهاهُ وَکُلُّ بَهاَّئِکَ بَهِىُّ
خدایا از تو خواهم از درخشنده ترین مراتب درخشندگیت و همه مراتب آن درخشنده است

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان

لَکَ الحَمدُ یا ذَالجودِ و المَجدِ و العُلی تَبارَکتَ تُعطی مَن تَشاءُ و تَمنَعُ
ستایش مخصوص توست ای خدای بخشش و بزرگی ،بزرگواری ترا سزد که به هر که خواهی عطا کنی یا منع کنی

صلوات خاصه امیرالمومنین علی علیه السلام :

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی اَمِیرِالمُؤمِنِینَ عَلِیِّ بنِ اَبی طَالِبٍ اَخِی نَبیِّکَ وَ وَلیِّهِ وَ صَفِیِّهِ وَ وَزِیرِهِ

وَ مُستَودَعِ عِلمِهِ وَ مَوضِعِ سِرِّهِ وَ بَابِ حِکمَتِهِ وَ النَّاطِقِ بِحُجَّتِهِ وَ الدَّاعِی إلَی شَریِعَتِهِ وَ خَلِفَیتِهِ فِی اُمَّتِهِ

وَ مُفَرِّجِ الکَربِ عَن وَجهِهِ وَ قَاصِمِ الکَفَرَهِ وَ مُرغِمِ الفَجَرَهِ الَّذِی جَعَلتَهُ مِن نَبِیِّکَ

بِمَنزِلَهِ هَارُونَ مِن مُوسَی اللَّهُمَّ وَالِ مَن وَالَاهُ وَ عَادِ مَن عَادَاهُ وَ انصُر مَن نَصَرَهُ وَ اخذُل مَن خَذَلَهُ

وَ العَن مَن نَصَبَ لَهُ مِنَ الاَوَّلِینَ وَ الآخِرِینَ وَ صَلِّ عَلَیهِ اَفضَلَ مَا صَلَّیتَ عَلَی أحَدٍ مِن أوصِیَاءِ أنبِیَائِکَ یَا رَبَّ العَالَمِینَ

و اما متن و معنی دعاهای پانزده گانه در ذیل آمده است:

المناجات الاُولى‏:«مناجاه التَّائِبینَ»
مناجات اول: مناجات توبه‏ کنندگان‏

زیارت معروف به«امین اللّه»است که در نهایت اعتبار مى ‏باشد و در تمام کتابهاى زیارتى و مصابیح‏ نقل شده.علاّمه مجلسى(ره)فرموده:این زیارت از جهت متن و سند از بهترین زیارات است و باید در تمام روضه ‏هاى ائمه‏ بر آن مواظبت نمایند،درباره این زیارت به سندهاى معتبر از جابر،از امام باقر علیه السّلام روایت شده:حضرت زین العابدین علیه السّلام به‏ زیارت امیر المؤمنین علیه السّلام آمد،و در کنار قبر آن حضرت ایستاد و گریست و چنین گفت:

شیخ صدوق (ره) در من لا یحضره الفقیه و عیون أخبار الرضا (علیه السلام) روایت کرده است از موسی بن عبد الله نخعی که گفت: عرض کردم به خدمت حضرت امام علی النقی (علیه السلام): یابن رسول الله! مرا تعلیم فرما زیارتی با بلاغت که کامل باشد که هرگاه خواستم زیارت کنم یکی از شما را آن را بخوانم.

أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِیکَ لَهُ وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ‏

گواهى مى‏ دهم که خدایى جز خداى یکتا نیست که فرد و بى ‏شریک است‏ و گواهى مى ‏دهم که محمد بنده خاص و رسول اوست

در کتاب «مستدرک الوسائل» از «مزار قدیم» نقل کرده که از مولاى ما امام باقر علیه السّلام روایت شده با پدرم به زیارت قبر جدّم امیر المؤمنین در نجف رفتیم، پدر نزد قبر مطهّر ایستاد و گریست و گفت:

سیّد عبد الکریم بن طاووس از صفوان جمّال روایت کرده: چون با امام صادق علیه السّلام در زمانى‏که نزد ابو جعفر دوانیقى مى‏رفتند وارد کوفه شدیم، فرمود: اى صفوان ش‌تر را بخوابان که منطقه نزدیک قبر جدّم امیر المؤمنین علیه السّلام‏ است، پس پیاده شدند، و غسل کردند، و جامه را تغییر دادند، و پاى مبارک را برهنه نمودند، و فرمودند: تو نیز چنین‏ کن، پس به جانب نجف روانه شدند، و فرمودند:

سیّد ابن طاووس در کتاب» مزار «و نیز غیر او گفته‏اند: تا زمانى‏که در نجف هستى هر نمازى که به جا مى‏آورى چه واجب و چه مستحب، بعد از آن این دعا را بخوان:
اللهُمَّ لا بُدَّ مِنْ أَمْرِکَ وَ لا بُدَّ مِنْ قَدَرِکَ وَ لا بُدَّ مِنْ قَضَائِکَ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلّا بِکَ اللهُمَّ فَمَا [کَمَا] قَضَیْتَ عَلَیْنَا مِنْ قَضَاءٍ أَوْ قَدَّرْتَ عَلَیْنَا مِنْ قَدَرٍ فَأَعْطِنَا مَعَهُ صَبْرا یَقْهَرُهُ وَ یَدْمَغُهُ وَ اجْعَلْهُ لَنَا صَاعِدا فِی رِضْوَانِکَ یُنْمِی [یُنْمَى‏] فِی حَسَنَاتِنَا وَ تَفْضِیلِنَا وَ سُؤْدَدِنَا وَ شَرَفِنَا وَ مَجْدِنَا وَ نَعْمَائِنَا وَ کَرَامَتِنَا فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ وَ لا تَنْقُصْ مِنْ حَسَنَاتِنَا اللهُمَّ وَ مَا أَعْطَیْتَنَا مِنْ عَطَاءٍ أَوْ فَضَّلْتَنَا بِهِ مِنْ فَضِیلَةٍ أَوْ أَکْرَمْتَنَا بِهِ مِنْ کَرَامَةٍ فَأَعْطِنَا مَعَهُ شُکْرا یَقْهَرُهُ وَ یَدْمَغُهُ وَ اجْعَلْهُ لَنَا صَاعِدا فِی رِضْوَانِکَ وَ فِی حَسَنَاتِنَا وَ سُؤْدَدِنَا وَ شَرَفِنَا وَ نَعْمَائِکَ [نَعْمَائِنَا] وَ کَرَامَتِکَ [کَرَامَتِنَا] فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ [اللهُمَ‏]

در زیارات مطلقه که بسیار است، و ما در اینجا تنها به ذکر چند زیارت اکتفا مى‏کنیم. اول: زیارتى است که‏ شیخ مفید و شهید و سیّد ابن طاووس و دیگران ذکر کرده‏اند و کیفیت آن به این صورت است: هرگاه اراده زیارت کنى غسل کن، و دو جامه پاک بپوش و به چیزى از بوى خوش خود را خوشبو کن و اگر بوى خوش نیافتى مانعى ندارد، چون‏ از خانه بیرون آمدى بگو:
اللهُمَّ إِنِّی خَرَجْتُ [تَوَجَّهْتُ‏] مِنْ مَنْزِلِی أَبْغِی فَضْلَکَ وَ أَزُورُ وَصِیَّ نَبِیِّکَ صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِمَا اللهُمَّ فَیَسِّرْ ذَلِکَ لِی وَ سَبِّبِ الْمَزَارَ لَهُ وَ اخْلُفْنِی فِی عَاقِبَتِی وَ حُزَانَتِی بِأَحْسَنِ الْخِلافَةِ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ

اين زيارت به روايت كسى است كه امام زمان (عج) را در بيدارى مشاهده كرده بود در حالى كه آن حضرت امير المؤمنين عليه السّلام را در روز يكشنبه كه روز آن حضرت است با اين عبارات زيارت میكرد:
السَّلامُ عَلَى الشَّجَرَةِ النَّبَوِيَّةِ وَ الدَّوْحَةِ الْهَاشِمِيَّةِ الْمُضِيئَةِ الْمُثْمِرَةِ بِالنُّبُوَّةِ الْمُونِقَةِ [الْمُونِعَةِ] بِالْإِمَامَةِ وَ عَلَى ضَجِيعَيْكَ آدَمَ وَ نُوحٍ عَلَيْهِمَا السَّلامُ السَّلامُ عَلَيْكَ وَ عَلَى أَهْلِ بَيْتِكَ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ السَّلامُ عَلَيْكَ وَ عَلَى الْمَلائِكَةِ الْمُحْدِقِينَ بِكَ وَ الْحَافِّينَ بِقَبْرِكَ يَا مَوْلايَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ هَذَا يَوْمُ الْأَحَدِ وَ هُوَ يَوْمُكَ وَ بِاسْمِكَ وَ أَنَا ضَيْفُكَ فِيهِ وَ جَارُكَ فَأَضِفْنِي يَا مَوْلايَ وَ أَجِرْنِي فَإِنَّكَ كَرِيمٌ تُحِبُّ الضِّيَافَةَ وَ مَأْمُورٌ بِالْإِجَارَةِ فَافْعَلْ مَا رَغِبْتُ إِلَيْكَ فِيهِ وَ رَجَوْتُهُ مِنْكَ بِمَنْزِلَتِكَ وَ آلِ بَيْتِكَ عِنْدَ اللَّهِ وَ مَنْزِلَتِهِ عِنْدَكُمْ وَ بِحَقِّ ابْنِ عَمِّكَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ وَ عَلَيْهِمْ [عَلَيْكُمْ ] أَجْمَعِينَ.

اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ لا يَنْفَعُ مالٌ وَلابَنُونَ اِلاّ مَنْ اَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَليمٍ

خدايا از تو امان خواهم در آن روزى كه سود ندهد كسى را نه مال و نه فرزندان مگر آن كس كه دلى پاك به نزد خدا آورد

استغفار هفتاد بندی مولا امیرالمومنین علی علیه السلام

بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ

استغفار ۷۰ بندی مولا علی علیه السلام:

علامه نوری در کتاب (دارالسلام) می نویسد: امام رضا علیه السلام از پدران بزرگوار خود نقل میکنند که امام حسین علیه السلام فرمودند: روزی نزد امیرالمؤمنین نشسته بودم که عربی وارد شد وعرض کرد یا امیرالمؤمنین! من مرد عیالمند و فقیر هستم و مالی که زندگی مرا کفایت کند ندارم.