و همچنين زيارت مشاهد مشرفه معصومين عليهم السلام

(مسار الشيعة: ص 35)

مستحب است.

..........................................

- وفات حضرت زينب سلام الله عليها:

وفات مظلومانه و غريبانه امّ المصائب حضرت فاطمه صغرى عقيله بنى هاشم زينب كبرى سلام الله عليها در شب يكشنبه 15 رجب سال 62 ه ق به وقوع پيوسته است.

(زينب الكبرى سلام الله عليها (نقدى): ص 114. معالى السبطين: ج 2، ص 392)

در مدت يك سال بعد از واقعه كربلا، زندگانى آن حضرت همراه با اشك و آه و خاطرات اسارت و كربلا سپرى گشت. در عظمت آن مخدره همين بس كه به فرموده صدوق رحمة الله، از جانب امام حسين عليه السلام نيابت خاصه داشته است، و تا هنگامی كه بيمارى امام زين العابدين عليه السلام تمام نشده بود، اين نيابت ادامه داشت.

(شجره طوبى: ج 2، ص 392)

.........................................

- نام گذارى حضرت:

هنگام ولادت جبرئيل از جانب خداوند متعال بر پيامبر صلّى الله عليه و آله نازل شد و عرض كرد: «يا رسول الله، اسم اين دختر را زينب بگذار». آنگاه جبرئيل گريست. پيامبر صلّى الله عليه و آله پرسيد: سبب اين گريه چيست ؟ عرض كرد: همانا اين دختر از آغاز زندگانى تا پايان روزگار در اين سراى ناپايدار با رنج و درد و بلا خواهد زيست. گاهى به درد مصيبت شما يا رسول الله مبتلا می ‏شود، و گاهى در ماتم مادرش و گاهى در مصيبت پدر و گاهى به درد فراق برادرش حسن مجتبى عليه السلام دچار خواهد شد. از همه بالاتر به مصائب كربلا و نوائب دشت نينوا گرفتار می ‏شود چنانكه مويش سفيد و قامتش خميده خواهد گرديد.

اين خبر را اهل بيت عليهم السلام شنيدند و اندوهناك و گريان شدند. پيامبر صلّى الله عليه و آله صورت بر صورت حضرت زينب سلام الله عليها نهاد و گريست. حضرت صديقه طاهره سلام الله عليها فرمود: يا ابتا، اين گريه براى چيست ؟ خداوند ديده‏ هاى تو را نگرياند. فرمود: اى فاطمه، بعد از من و تو اين دختر دچار بلاها و مصائبى می ‏شود. حضرت صديقه سلام الله عليها فرمود: چه ثواب دارد آن كسى كه بر دخترم زينب سلام الله عليها گريه كند؟ آن حضرت فرمود: «اى پاره تنم و اى نور چشمم، ثواب كسى كه بر بر او و بر مصائب او گريه كند مانند ثواب كسى است كه بر برادرش حسين گريه كند». سپس نام آن حضرت را «زينب» نهاد.

(رياحين الشريعة: ج 3، ص 38 - 39)

آن حضرت يك سال و چند ماه بعد از واقعه كربلا با قلبى پر از اندوه از مصائب كربلا در خانه خود رحلت فرمودند و در همان خانه دفن شدند. در وفات آن مخدره مظلومه روزهاى 14 رجب و دهم ماه رمضان را هم گفته ‏اند.

(الوقايع و الحوادث: ج 1، ص 113)

.......................................

- تغيير قبله :

در روز 15 رجب سال 2 ه ق قبله از بيت المقدّس به سوى كعبه تغيير پيدا كرد. اين برنامه در نماز ظهر در مسجد بنى سالم مدينه اتفاق افتاد و اين مسجد بعد از آن به مسجد ذو القبلتين ناميده شد.

(مسار الشيعة: ص 35. وقايع الايام: ج 1، ص 155. فيض العلام: ص 308. قلائد النحور: ج رجب، ص 151.مصباح كفع می : ج 2، ص 598. مصباح المتهجد: ص 742. بحار الانوار: ج 98، ص 345)

.........................................

- خروج از شعب ابى طالب عليه السلام:

در اين روز حضرت ختمی مرتبت صلّى الله عليه و آله از شعب ابى طالب عليه السلام خارج شدند.

(مصباح المتهجد: ص 741. فيض العلام: ص 308. قلائد النحور: ج رجب، ص 145. مصباح كفع می : ج 2، ص 599. بحار الانوار: ج 97، ص 598)

.........................................

- شهادت امام صادق عليه السلام:

شهادت امام صادق عليه السلام به روايتى در سال 148 ه ق در چنين روزى بوده است.

(اعلام الورى: ج 1، ص 514. روضة الواعظين: ج 1، ص 212)