بیستم ذى الحجة

1 - خروج ابراهيم بن مالك اشتر براى جنگ با ابن زياد:

هنگا می كه كوفه را جناب مختار رحمة الله از قتله سيّد الشّهداء عليه السلام پاك كرد، در اين روز ابراهيم بن مالك اشتر با 12000 يا به روايت ابن نما با كمتر از 20000 نفر براى جنگ با ابن زياد از كوفه خارج شد و مختار به مشايعت او رفت. لشكر ابراهيم تا كنار نهر خازر در پنج فرسخى موصل رفت، و آن مكان را لشكرگاه كرد. عبيدالله به موصل آمد و آنجا را با سى هزار يا هشتاد هزار سواره تصرّف كرد و آماده جنگ با لشكر ابراهيم شدند.

سیزدهم محرم

1- اسراى اهل بيت عليه السلام در مجلس ابن زياد:

پس از آنكه اسرا و سرهاى مقدس شهدا را در كوفه گردانيدند، ابن زياد در كاخ خود نشست و دستور داد سر مطهر امام حسين عليه السلام را در برابرش گذاشتند. آنگاه زنان و كودكان آن حضرت را به همراه امام سجّاد عليه السلام‏در حاليكه به طناب بسته بودند وارد مجلس نموده، در برابر تخت آن ملعون ايستاده نگه داشتند. در اين حال درباريان آن ملعون به تماشا ايستاده بودند. (الوقايع و الحوادث: ج 4، ص 63. وقايع الايّام: تتمه محرم، ص 256)

نهم محرم الحرام : آمدن لشكر تازه نفس به كربلا

در اين روز لشكر مجهزى به دستور ابن زياد از كوفه وارد كربلا شد، و شمر نامه ابن زياد را آورد.

(اعلام الورى: ج 1، ص 455. فيض العلام: ص 146)

هفتم محرم الحرام : منع آب از امام حسين عليه السلام

در اين روز آب را بر اهل بيت سيّد الشّهداء عليه السلام بستند، چه اين كه نامه ابن زياد بدين مضمون رسيد كه نگذاريد حتّى يك قطره آب هم به آنها برسد. عمروبن حجاج زبيدى با چهار هزار تيرانداز مأمور منع آب فرات شدند كه به هيچ وجه آبى به خيمه گاه پسر پيامبر صلّى الله عليه و آله برده نشود.

(الوقايع و الحوادث: ج 2، ص 153. فيض العلام: ص 146)