«العَاصِم لِلصَّالِحِينَ»

نگهدارنده و نگهبان شايستگان.

(قسمت هفتم)

فخر رازي قول مذهب حقّه شيعه را (در موضوع عصمت) اين چنين بيان مي كند:

«المَذهَبُ الخَامِسُ: لَا يَجُوزُ عَلَيهِمُ الكَبِيرَةُ وَ لَا الصَّغيرَةِ لَا بِالعَمدِ وَ لَا بِالتَأويلِ وَ لَا بِالسَّهوِ وَ النِّسيَانِ و هَذَا مَذهَبُ الشِّيعَة».
مذهب پنجم اين است كه نه گناه كبيره و نه صغيره، چه عمدًا و چه با تأويل و چه با سهو و فراموشي بر پيامبران راه ندارد و اين مذهب شيعه است. (1)

چنين اختلافي باعث شده است كه آيات متشابهي از قرآن كريم كه در آن ها شبهه ي عدم عصمت انبياء وجود دارد را أهل سنّت آن طور كه مي خواهند، با قضاوتي ظاهري تفسير كنند و تأييدي بر مدّعاي خود قرار دهند. مثلا آيات مربوط به داستان حضرت آدم و حوّا (عليهما السلام) و حضرت يوسف و حتّي آيه اي كه ظاهرا ذنب را در حقّ پيامبر گرامي اسلام (صلي الله عليه و آله) ثابت مي كند، يعني آيات آغازين از سوره ي مباركه «فتح»:

«إِنَّا فَتَحْنا لَكَ فَتْحاً مُبيناً - لِيَغْفِرَ لَكَ اللَّهُ ما تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِكَ وَ ما تَأَخَّرَ وَ يُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكَ وَ يَهْدِيَكَ صِراطاً مُسْتَقيماً» (2)
ما تو را پيروزى بخشيديم [چه‏] پيروزى درخشانى! تا خداوند از گناه گذشته و آينده تو درگذرد و نعمت خود را بر تو تمام گرداند و تو را به راهى راست هدايت كند.

4- يگانگي و يكتايي خداوند - 1
«أَحَدٌ صَمَدٌ لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً أَحَدٌ إِلَهٌ وَاحِدٌ وَ رَبٌّ مَاجِد»
(خدا) يكتا و بي نياز است، نه (كسي را) زائيده و نه زاده ي كسي است، و براي او هيچ همتايي نيست، خدايي يگانه و پروردگاري بزرگوار است.