« ... عَالِمٌ إِذْ لَا مَعْلُومَ وَ خَالِقٌ إِذْ لَا مَخْلُوقَ وَ رَبٌّ إِذْ لَا مَرْبُوبَ وَ إِلَهٌ إِذْ لَا مَأْلُوهَ وَ كَذَلِكَ يُوصَفُ رَبُّنَا وَ هُوَ فَوْقَ مَا يَصِفُهُ الْوَاصِفُون» (1)
عالم و دانا بود در هنگامى كه هيچ معلومى نبود كه علم به آن تعلق گيرد و خالق و آفريدگار بود در وقتى كه هيچ مخلوق و آفريده اي نبود و پروردگارى داشت در زمانى كه هيچ پروريده اي نبود كه قابل تربيت باشد و معبوديّت داشت آنگاه كه هيچ عبادت  كننده اي نبود كه عبادت كند و پروردگار ما را چنين وصف بايد نمود و آن جناب بالاتر است از آنچه وصف كنندگان او را وصف مي كنند».

رسول خدا (صلي الله عليه و آله) در خطابه غدير ويژگي هاي اساسي از آفرينش خداوند را بيان مي كنند و در ادامه به توضيح آنها مي پردازيم و خود به خود آفريدگاري خداوند براي ما روشن خواهد شد.

پي نوشت ها:

1. التوحيد للصدوق،ص 57