نام مبارك آن حضرت فاطمه، و كنيه شريفش امّ البنين است، و آن حضرت به همين كنيه معروفند. پدر آن حضرت حزام بن خالد، و مادرشان ليلى دختر شهيد بن ابى عامر است.
امير المؤمنين عليهالسلام آن حضرت را به همسرى برگزيد و خداوند چهار پسر به آن حضرت عنايت فرمود: حضرت قمر بنى هاشم عباس عليهالسلام ، عبدالله ، جعفر و عثمان عليهماالسلام ، كه هر چهار پسر در كربلا شهيد شدند.

بانوانى كه از كربلا به مدينه مراجعت كردند، در خانه امّ البنين سلام الله عليها عزادارى ميكردند. آن حضرت اگرچه در كربلا نبود ولى از ناله و گريه قرار نداشت و همه روزه به بقيع مي‏رفت و آنقدر جانسوز مرثيه ميخواند كه مروان با آن همه قساوت قلب گريه ميكرد. هنگا می كه زنها او را امّ البنين خطاب ميردند و تسليت ميدادند، ميفرمود:
«ديگر مرا امّ البنين نخوانيد. ..».
اين گريه و زارى حضرت ادامه داشت تا بدرود حيات گفت.

(رياحين الشريعة: ج 3، ص 294)