در آنجا اسب حضرت حركت نكرد. امام عليه السلام پرسيدند: نام اين زمين چيست؟ گفتند: «غاضريه». نام ديگرش را پرسيدندگفتند: «شاطى الفرات». فرمودند: اسم ديگرى هم دارد؟ گفتند: «كربلا» هم می گويند. در اين هنگام حضرت آهى از دل كشيدند و گريه شديدى نمودند و فرمودند: «اللهم انى اعوذ بك من الكرب و البلاء. به خدا قسم زمين كربلا همين است. بخدا اينجا مردان ما را می كشند! بخدا قسم اينجا زنان و كودكان ما را به اسيرى می برند! بخدا قسم اينجا پرده حرمت ما دريده می شود. اى جوانمردان، فرود آئيد كه محل قبرهاى ما اينجاست».
(از مدينه تا مدينه: ص 326. فيض العلام: ص 142)
